(Özel Haber) Bacağı Kesilen Tuğba’dan Yardım Çığlığı

Tümör nedeniyle bacağı kesilen, beyninde de tümör bulunan 12 yaşındaki Tuğba Ay, hem daha iyi bir tedavi hem de protez bacak için gözyaşları içinde yardım istedi.
İzmir Karataş’ta annesi ve iki kardeşi ile yaşayan 12 yaşındaki Tuğba Ay, bacağında şiddetli ağrı hissetti. Annesinin doktora götürmesiyle bacağında tümör tespit edilen Ay’ın, tedavilere cevap vermeyince sol bacağı kesilmek zorunda kaldı. Beyninde de tümör bulunan Tuğba Ay, yaşamak için daha iyi bir tedavi; arkadaşları ve kardeşleriyle eskisi gibi dışarıda koşup oynamak için de gözyaşları içinde protez bacak istedi. Evine girmek için yokuş çıkması ve bozuk yollardan geçmesi gereken Ay, tekerlekli sandalyesi de olmadığı için çoğu zaman annesinin kucağında hastaneye gidip geldiğini söyledi. Ay, “Protezim olsun, bir evimiz olsun, sağlıklı olayım bu bize yeter. Evimize gitmek için merdivenlerden çıkıyoruz, yokuş çıkıyoruz. Çoğu zaman annem beni taşıyor. Basamakları olmayan düz bir ev olsa yeter. Çok güzel olmasına, büyük olmasına gerek yok. İçinde rahat edelim yeter” dedi.
“ARKADAŞLARIM OYNUYOR, BEN İÇERİDE AĞLIYORUM”
37 yaşındaki anne Safiye Ay ise, kızının çok başarılı olduğunu ancak sağlık sorunları nedeniyle okula gidemediğini, maddi yetersizlikten dolayı bu yıl okula başlaması gereken oğlu Fatih’i de okula yollayamadığını belirtti. Eşinden ayrıldığı için zorluklarla tek başına mücadele eden anne Safiye Ay, kızının engelli maaşının da kesildiğini ancak neden kesildiğini hala öğrenemediğini söyledi. Komşuların yardımıyla geçinen talihsiz anne, yaşadıkları süreci şu sözlerle anlattı:
“Kızım ‘anne bacağım ağrıyor’ diyordu. Hastaneye götürdüm. Film çekildi ve bacağında tümör çıktı. Tedaviye cevap vermeyince bacağını bir sene önce kestiler. Tümör tüm bacağını kaplamıştı, bacağını eliyle hareket ettiriyordu. Kızım için hayat zor. Elimden de bir şey gelmiyor. Bir şey bilmiyorum ve çok üzülüyorum. Allah kimseyi hastanelere düşürmesin. Her şeye tek başıma koşturuyorum ama olmuyor. Kızım, ‘bana bacak taktır’ diyor ama durumum yok. ‘Arkadaşlarım oynuyor, ben içeride ağlıyorum’ diyor. Kızımın iyileşmesini, okumasını istiyorum. O çok başarılı bir çocuktu.”